Van al dat bijgeloof trek ik me niets van aan, ik ga gewoon een leuke wedstrijd lopen en nog wel bij nacht en als er dan iets gebeurt dan noemen we dat gewoon pech.
Den heuvel dus, een leuk kaartje dus, zeker geschikt voor een nacht. Na een fikse opwarming, waarbij er eerst wat regen , daarna hagel en op het laatst sneeuw naar beneden viel niet zo goed begonnen aan de wedstrijd. Door het steeds moeten bukken en terug opkijken naar een sneeuwmuur en takken het besef van afstand wat kwijtgeraakt en dus maar heel traag naar die eerste post "gelopen". Post 2 ging al wat vlotter, maar 3 overloop ik wat en moet op mijn passen terugkeren. Naar 4 was het even kijken waar die open plekken waren. 5 Was een makkie even omlopen (wel de juiste kant nemen). Post 6 in het groen moest ik in 2 keer nemen. De volgende 2 gaven geen problemen , je moest gewoon voorzichtig zijn en goed uitkijken. Naar 9 goed uitgekomen in de open plek en de post gemakkelijk gevonden. Naar 10 was het doorsteken op richting en je zag de post al van ver glinsteren. 11 Weer een post op richting, niet zo moeilijk. Post 12 was een post waar je lijn objecten moest volgen, wat ik dan ook deed. Dan 13, de eerste post in de heide. Juist voor ik het heide gebied inkwam door wat donkerder groen moeten kruipen en juist geweten waar ik het gebied in ging, grof richting genomen en al lopen me georiënteerd met behulp van enkele bomen en inzinkingen. Naar 14 bewust wat afgeweken , maar toch nog ietsje teveel. Post 15 was gewoon het kanaaltje (of zoiets) volgen en opletten of je de post niet ziet. 16 Was weer het heidegebied in. Wat te veel afgeweken maar snel gezien en verbeterd. Naar 17 weer wat afgeweken en wat moeten zoeken. Naar 18 wederom een afwijking, maar door de inzinkingen die heel duidlijk waren me herpakt en zo naar de post gelopen . naar de laatste post in de heide recht opgelopen. Daarna was de boodschap zo snel mogelijk de heide uit en maar vlammen ( toch proberen dan) de laatste posten waren bijna allemaal via de paden te oen en het was een kwestie van juist op tijd in het juiste bos te duiken. Naar post 22 nog een doorsteekje gewaagt. en dan moest ik toch nog eens goed kijken om naar de finnish te geraken, wat niet zo goed en snel ging.
Nawoord: Toch het bos uitgekomen met een kleine kwetsure (een lichte verrekking) aan het been met wat hinder bij het wandelen als gevolg. Hopelijk is het tegen zondag genezen en kan ik lopen in Nederland op De Kale Duinen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten